Czy Richard Wagner pracował z samplami?

Na pewno nie w sensie procesu kształtującego się od lat 80., najpierw w muzyce hip-hopowej i tanecznej, a później w coraz bardziej popularnych i awangardowych stylach.

Ale Richard Wagner wypracował sobie własną technikę formułowania odniesień i nawiązań merytorycznych: Za pomocą motywów przewodnich stworzył charakterystyczne krótkie bloki dźwiękowe, które formułują podteksty akcji scenicznej w dramacie muzycznym.

Benedikt ter Braak wybrał kultowe motywy przewodnie swojego programu „Wagner resampled”. Wykonuje próbki z motywu Tristana, Walkirii czy motywu losu, bada ich potencjał rozwoju i zmiany, buduje zestaw koncertowy na fortepian, syntezator i odtwarzanie elektroniczne. Choć scenografia ta nie jest tak długa jak czterogodzinna opera Wagnera, to jednak rozwija podobną atrakcję: w drodze w letnią noc motywy przewodnie Wagnera stają się ambientową muzyką, a dramat muzyczny staje się wyjątkowym wieczorem klubowym.