Pożary miasta zanim powstała straż pożarna

550 lat temu, 22 lipca 1473 roku, w domu rzeźnika Oswalda Justa nad Neustadt wybuchł pożar. Płomienie szybko rozprzestrzeniły się na okoliczne budynki. Próby ugaszenia pożaru nie przyniosły skutku, ponieważ użyte drewniane zraszacze miały niewielki zasięg. Wkrótce cała dzielnica pomiędzy klasztorem a dzisiejszą Rosa-Luxemburg-Straße popadła w ruinę, a nawet pola aż do Eckartsbergu spłonęły. Aby zapobiec takim katastrofom w przyszłości, rada miejska wydała tzw. przepisy przeciwpożarowe. Ulepszono także sprzęt gaśniczy, a miasto zakupiło opryskiwacze przeciwpożarowe i ręczne, aby móc skutecznie walczyć z pożarami miasta.

Historia straży pożarnej w Żytawie od 1862 roku

7 marca 1863 roku burmistrz Haberkorn oficjalnie zapisał 44 towarzyszy z „Korpusu Gimnastycznego, Strażackiego i Ratowniczego”, który powstał już rok wcześniej z żytawskiego klubu gimnastycznego. Wielkość zespołu szybko rosła. Na Neustadt zbudowano remizę strażacką jako kwaterę i bazę. Żytawska straż pożarna otrzymała nowy i nowoczesny sprzęt, taki jak strzykawki ze sprayem i drabiny. Pojazdy silnikowe wkrótce stały się częścią ich wyposażenia operacyjnego. Pod rządami takich przywódców jak Buddeberg i Könitzer straż pożarna wyrosła na nowoczesną instytucję, która już od bardzo wczesnego etapu utrzymywała skuteczną współpracę z regionalnymi strażami pożarnymi.