Prosimy o przybycie na otwarcie wystawy do 17 kwietnia 2024 r. (museum@zittau.de).

Miasto Żytawa może pochwalić się długimi i wieloaspektowymi stosunkami z Włochami. Już w XVII wieku Żytowszczenie studiowali w Padwie, mieszkali w Wenecji lub podczas swojej kawalerskiej podróży odwiedzali Neapol, Rzym czy Sienę. Od XVIII wieku mieszkańcy miasta Żytawa nabywali różnorodne dzieła sztuki włoskiej, co świadczy o wzroście w tamtych czasach zapotrzebowania na edukację. Arcydzieła te weszły do ​​zbiorów Urzędu Żytawy i do dziś stanowią ważną część zbiorów muzeów miejskich. Wśród nabytych wówczas dzieł znajdują się liczne ryciny Giovanniego Battisty Piranesiego (1720-1778), przedstawiające słynne widoki miasta Rzymu.

W XIX i na początku XX wieku artyści żytawscy i górnołużyccy, tacy jak Adolf Thomas (1834-1887), Michael Wentzel (1792-1866) i Albert Zimmermann (1808-1888) udali się na południe i stworzyli zalane światłem krajobrazy, miasta i wsie , romantyczne Ruiny i krajobrazy uchwycone w magicznych obrazach.

Do dziś istnieje wiele punktów stycznych pomiędzy Żytawą a Włochami: Dla żytawskiego geologa Curta Heinke (1890-1934) Włochy były także wartościowym celem podróży. Przywiózł skały z wulkanów Wezuwiusz i Etna, które stały się częścią muzeum nazwanego jego imieniem. Podczas II wojny światowej żołnierze z Łużyc Górnych walczyli we Włoszech, a miłość do kraju odkryli podczas późniejszej niewoli. Od 1971 roku Zittau i Pistoia łączą intensywne partnerstwa miast, które są niezwykłe ze względów historycznych i do dziś charakteryzują się ożywioną wymianą.

Wielowiekowe związki Żytawy z Włochami dokumentują i ilustrują na wystawie unikalne przedmioty. Szerokie okno na południe zostanie otwarte w budynku Hefftera muzeów miejskich wiosną i latem 2024 roku.