Poziom brutalności, który dominuje w Holokauście, jest wyraźnie próbą odczłowieczenia ofiar przez nazistowski reżim. Poprzez kolejne kroki pozbawienia "niechcianych" godności ludzkiej i możliwości uczestnictwa w życiu społecznym, gospodarczym, kulturalnym i towarzyskim społeczeństwa. Ludzie stawali się numerami, tracąc tym samym swoją indywidualność, odrębność i godność. Ich historie miały trwale zniknąć z "pamięci ludzkiej cywilizacji". W przypadku Liberca proces zapominania był bardzo szybki. Tylko ułamek pierwotnej społeczności żydowskiej powrócił do miasta po zakończeniu II wojny światowej i pozostał na stałe. W wyniku procesu wysiedlania zdecydowanej większości niemieckojęzycznych mieszkańców, nawet ci, którzy mogli pamiętać te wydarzenia, zniknęli z miasta. Procesu zapominania dopełnił rozwój wydarzeń po lutowym przejęciu faktycznego monopolu władzy w państwie przez partię komunistyczną.

Wystawa plenerowa przed biblioteką. Celem wystawy jest przywrócenie do "pamięci" miasta niektórych z tych, którzy musieli opuścić Liberec siłą i na których życie Holokaust wpłynął w sposób fundamentalny i często nieodwracalny.