Poziom brutalności, który dominuje w Holokauście, jest wyraźnie próbą odczłowieczenia ofiar przez nazistowski reżim. Poprzez kolejne kroki pozbawiania "niechcianych" ludzkiej godności i możliwości uczestnictwa w życiu społecznym, gospodarczym, kulturalnym i towarzyskim społeczeństwa. Ludzie stawali się numerami, tracąc tym samym swoją indywidualność, odrębność i godność. Ich historie miały na stałe zniknąć z "pamięci ludzkiej cywilizacji". W przypadku Liberca proces zapominania był bardzo szybki. Tylko ułamek pierwotnej społeczności żydowskiej powrócił do miasta po zakończeniu II wojny światowej i pozostał na stałe. W wyniku procesu wysiedlania zdecydowanej większości niemieckojęzycznych mieszkańców, nawet ci, którzy mogli pamiętać te wydarzenia, zniknęli z miasta. Procesu zapominania dopełnił rozwój wydarzeń po lutowym przejęciu faktycznego monopolu władzy w państwie przez partię komunistyczną. Celem tej wystawy jest przywrócenie "pamięci" miasta kilku z tych, którzy musieli opuścić Liberec siłą i na których życie Holokaust wpłynął w sposób fundamentalny i często nieodwracalny. "Niechciani" mają stać się "chcianymi", a proces dehumanizacji ofiar Holokaustu ma zostać zatrzymany, przynajmniej symbolicznie, a ich tożsamość ma zostać im przywrócona, ponieważ, jak napisano w Talmudzie, "Człowiek zostaje zapomniany tylko wtedy, gdy zapomina się jego imię". Wielka Sala, II piętro O godz. 17.00 przed biblioteką odbędzie się wernisaż plenerowej wystawy panelowej "Powrót do domu". Wystawa i wykład zostały przygotowane przez Regionalną Bibliotekę Naukową w Libercu i Katedrę Historii Wydziału Nauki, Nauk Humanistycznych i Edukacji Uniwersytetu Technicznego w Libercu we współpracy z Gminą Żydowską w Libercu. Wystawa została wsparta finansowo przez Kraj Liberecki i Statutowe Miasto Liberec.

Wykład poprzedzi otwarcie plenerowej wystawy panelowej "Powrót do domu. Libereckie ofiary Holokaustu".