Marcin pisze o sobie:
"Przez większość swojego życia jako osoba niepełnosprawna próbowałem na siłę dopasować się do otoczenia. Popełniałem przy tym mnóstwo błędów, które wystawiały na śmieszność i pogardę tak mnie, jak i moich bliskich. Sądziłem, że czyniąc tak, będę przyjęty przez otoczenie i zasłużę sobie na uwagę otoczenia, której tak bardzo mi brakowało.
...zainteresowanie i uwaga przyszły z otoczenia…
Zapłaciłem za nie najwyższą walutą – ZDROWIEM!
O mały włos nie straciłem życia w wyniku dowcipów starczych kolegów ze szkoły podstawowej.
Również dziś nie jestem postrzegany przez wielu jako pełnoprawny członek społeczeństwa, aczkolwiek dziś uwagi ignorantów nie są w stanie mnie dotknąć, gdyż poznałem swoją wartość.
Dziś wiem, że z powodu swojej niepełnosprawności nie dorównam innym w wielu dziedzinach.
Kiedyś przeszkadzało mi to do tego stopnia, że próbowałem opuścić ten świat na swoich warunkach. Jakże wdzięczny jestem opatrzności, że nie zrealizowałem wtedy moich planów.
Słabszy? Wolniejszy? Mniej bystry?
Możliwe, nie mnie to oceniać!
Dzięki wyrobionemu przez lata zmagań uporowi chęci realizacji swoich założeń i planów – WIEM ! - że jestem w stanie dotrzeć dalej, doświadczyć więcej.
Już mnie nie zraża śmiech, drwiny i poszturchiwania innych. Dziś to „ paliwo” pchające mnie naprzód.