Fizyk Julius Robert Oppenheimer, przesłuchany w sprawie sprzeciwu wobec cofnięcia poświadczenia bezpieczeństwa, spogląda wstecz: do swoich początków, życia prywatnego, a przede wszystkim do czasu, kiedy objął naukowe kierownictwo nad Projektem Manhattan podczas Drugiej Wojny Światowej. Mówi się, że w Los Alamos National Laboratory w Nowym Meksyku on i jego zespół są pod nadzorem Lt. Leslie Groves opracowuje broń nuklearną. Oppenheimer zostaje ogłoszony „ojcem bomby atomowej”, ale po tym, jak jego śmiercionośny wynalazek zostaje użyty w Hiroszimie i Nagasaki z poważnymi konsekwencjami, Oppenheimer, który właśnie ma świętować, ma poważne wątpliwości. Kolejne przesłuchanie ma zatwierdzić Lewisa Straussa jako sekretarza handlu w gabinecie prezydenta Dwighta D. Eisenhowera. Wkrótce jednak chodzi o jego związek z Oppenheimerem po wojnie. Ponieważ Strauss kierował Amerykańską Agencją Energii Atomowej, której doradzał fizyk. Kiedy Oppenheimer coraz bardziej sprzeciwiał się Straussowi i wyścigowi zbrojeń z Rosją oraz opowiadał się za międzynarodową kontrolą energii jądrowej, dawne powiązania fizyka z komunizmem powróciły…