Komedia Gottholda Ephraima Lessinga

Minna von Barnhelm i major Tellheim zakochują się w sobie i zaręczają podczas wojny siedmioletniej. Ona jest siostrzenicą hrabiego saskiego, on także cieszy się uznaniem i dobrobytem jako major pruski. Po zakończeniu wojny kochankowie powinni w końcu się odnaleźć. Wydaje się jednak, że łatwiej to powiedzieć, niż zrobić. Tellheim zostaje oskarżony o korupcję – więc nie tylko wraca ranny i zhańbiony, ale mimo czasów pokoju popada w coraz większe ubóstwo. Tymczasem Minna i jej służąca Franciska wyruszają na poszukiwania narzeczonego. Szczęśliwym trafem zatrzymują się w tej samej gospodzie, w której przebywał także Tellheim. Kiedy on i Minna w końcu spotykają się po pewnym zamieszaniu, nie może go przekonać, że nadal go kocha – niezależnie od tego, czy jest bogaty, czy biedny, ranny czy zdrowy – i że w końcu mogą się pobrać. Duma Tellheima i jego uznanie dla Minny nie pozwalają mu poczuć się jej godnym, ​​dlatego Minna musi być kreatywna, aby osiągnąć swoje szczęście.

Minna von Barnhelm, czyli Szczęście żołnierza, błyszczy humorem, ironią i dowcipem. Komedia, której premiera miała miejsce w 1767 roku, stawia także pytania bardzo egzystencjalne. Lessing świetnie się spisał, pozwalając nam zadać sobie te pytania, a jednocześnie poddać się oczyszczającemu humorowi.