Opera Wolfganga Amadeusza Mozarta

Ważna uwaga: W drugiej części spektaklu zastosowano efekty stroboskopowe, które przy określonych częstotliwościach błysków mogą potencjalnie wywołać napady padaczkowe.

Czarodziejski flet Mozarta, najczęściej wykonywana opera w świecie niemieckojęzycznym, wielowarstwowe arcydzieło będące niezwykłą mieszanką wiedeńskiego teatru ludowego, singspielu i obrządku masońskiego z egipskimi tajemnicami, baśniami i mitami, jest i pozostaje prawdopodobnie najbardziej wymagającym zadaniem każdego reżysera: tak wiele się o nim słyszy, jest wystawiany, mówi się o nim, wątpi i kwestionuje go częściej niż jakiekolwiek inne dzieło w historii opery. Pomimo tych dyskusji jest to bez wątpienia sukces – i to od ponad 200 lat.

Wiemy już aż za dobrze, co to znaczy żyć w czasach, w których wydaje się, że w niektórych kwestiach istnieje tylko jedna prawda i przeciwstawne poglądy na jej temat. Niezależnie od tego, czy będzie to temat pandemii, wojny, zmian klimatycznych i tak dalej. Zbyt łatwo jest wydawać osądy i zniesławiać innych w imię prawdy i sprawiedliwości. Ale czy może nieufność do nazbyt idealnego świata księży to ich ideologia dzieląca świat na dobro i zło? Czy nie ma nawet śladów dystansu pomiędzy tekstem a muzyką? Czy Mozart i Schikaneder nie zamienili frontów między Królową Nocy a Sarastro w połowie dzieła?

Sam Mozart określił Czarodziejski flet jako „operę niemiecką”, która wyróżniała się na tle opery włoskiej tematyką i głębią filozoficzną. W Görlitz Czarodziejski flet reżyserki Barbary Schöne jest radosnym eksperymentem na temat wiedzy i bibliotek, informacji i cenzury, a jednak zawsze pozostaje tym, czym jest – wspaniałym arcydziełem pełnym piękna i mocy. ‎