Komedia Moliera

Wyjazd do Paryża! Chodzi o pieniądze i chciwość. Więcej o chciwości, tej nadmiernej oszczędności, która była i jest uważana za jedną z siedmiu głównych wad teologii chrześcijańskiej, niż o złotych monetach, które skąpiec Harpagon zakopał w pudełku we własnym ogrodzie: 10 000 sztuk, kupa pieniędzy, około którego teraz strasznie martwi dzień i noc. Bo on niewątpliwie też się boi. I podejrzliwe: wszyscy są podejrzani o próbę okradania go, nawet własne dzieci. Oni też pilnie potrzebują gotówki, ale woleliby wyrwać się z domu ojca i dlatego wyjść za mąż: Élise, córka, Valère, zupełnie uczciwy człowiek z Neapolu, syn Cléante, siostra Valère, Mariane, niezwykle sympatyczna dziewczyna.

Oczywiście Harpagon ma inne plany. A przede wszystkim powinny kosztować niewiele: Élise powinna pójść pod maskę bez posagu, a Valére poślubić starą, bogatą wdowę. Sam Harpagon natomiast tropi młodą Mariane. Jasne, że ta kalkulacja nie powinna się udać, ale daje niekończącą się zabawę, ponieważ profesjonalista teatralny Jean-Baptiste Poquelin, alias Molière, sprytnie i z wielkim humorem wpisał takie wspaniałe komplikacje, błędne zwroty akcji i gagi do fabuły zapożyczonej od starożytnego greckiego Plauta .

Abyśmy mogli nadal się nim cieszyć i dobrze bawić, reżyser teatralny Ingo Putz inscenizuje arcydzieło, którego premiera odbyła się w 1668 roku w Théâtre du Palais-Royal, siedzibie trupy komediowej Moliera w Paryżu, ze świeżym spojrzeniem na klasyk na dużą scenę.