Gdyby dziś, ktoś zapytał mnie o najradykalniejszy gest jaki możemy wykonać, odpowiedziałabym, bez wahania, że jest to gest przytulenia samego, samej siebie.
Najmniej ciekawe dla mnie, w mówieniu o praktyce przytulania siebie, jest biadolenie o tym, jak nikt nas tego nie uczy. To ciekawe mieści się raczej w podróży.

Wyobraź sobie, że masz fundusze i zasoby, żeby wybrać się w podróż niespodziankę po nieznanych terenach, że masz szansę powrócić jako bohater, albo bohaterka, którzy odkryli nieznane lądy i teraz, z czułością, mogą o tym opowiedzieć innym.
Czy interesowałoby Ciebie, żeby na starcie, wszystko wiedzieć, mieć odpowiedzi na pytania o co i jak? Jestem pewna, że nie. Bo skoro wezbrała w Tobie odwaga, żeby odnaleźć siebie, to prowadzi Cię nieomylny imperatyw poszukiwacza-poszukiwaczki.

Wystawa Pełnia Przytulenia jest moim darem dla Ciebie, mam nadzieję, że też inspiracją. Dzielę się w niej moją opowieścią o podróży, jaką rozpoczęłam w 2021.
Prace, które obejrzysz na wystawie, powstały na bazie pierwszego notatnika.
Postrzegam go jako akt odwagi odkrywcy dziewiczych terenów, który po omacku próbuje rozpoznać teren. Zauważysz, że mieszają się w nich języki – wynika to z tego, że jestem dwujęzyczna, czasem było łatwiej pisać w jednym, lub w drugim języku. Czasem w tych pracach nie ma w ogóle języka – i to jest też ok, bo niektórych doświadczeń nie da się zamknąć w słowie.

Rozpoczynając rok 2024, mogę powiedzieć, że jestem już całkiem dobrze zadomowiona na moich terenach – znam ich kartografię, znalazłam małą dziewczynkę i ją regularnie przytulam, nie szukam przytulenia na zewnątrz. Jeśli miałabym podzielić się jednym narzędziem, które w tej drodze-pracy może być uniwersalne dla nas wszystkich, to wybrałabym wdzięczność. Jeśli masz ochotę podzielić się swoimi doświadczeniami na temat wdzięczności, to zapraszam Ciebie na warsztat towarzyszący wystawie. Odbędzie się on tego samego dnia co wernisaż od 15:00 do 17:00.Przytulam, Ela